Overwinteren in Australie

Tijdens het eerste deel van onze trektocht,in New South Wales (NSW), waren de campings behoorlijk leeg en als we al reizigers tegen kwamen dan waren dit wat oudere mensen. Nu we inmiddels al heel wat kilometers door Queensland (QLD) hebben gereden is de bezetting van de campings toch heel wat anders. We komen regelmatig volle campings tegen, vooral aan de kust.
De campings worden in deze Australische wintermaanden vooral bezet door de Australische pensionadas uit het zuiden. Niet zo gek natuurlijk omdat de temperatuur hier veel aangenamer is dan in het zuiden. De mensen hier vinden het overigens helemaal niet warm terwijl het gemiddeld toch wel 22 tot 25 graden is. Prima zomers weertje dus voor ons. Het komt dan ook regelmatig voor dat wij in korte broek en t-shirt lopen en de pensionadas ons vreemd aankijken. Zij lopen zelf in 3 kwart broek met dikke truien (vooral de vrouwen).
De pensionadas trekken wel rond maar staan veel langer op een plek dan wij. Zij zijn echt een aparte community en ze ontmoeten elkaar ook op verschillende campings. De vrouwen hebben hun eigen handwerkclubjes. Op een terrasje in een dorp of op het terras in de camp kitchen zitten ze gezellig te kletsen en ondertussen zitten ze allemaal te punnikken. Als je wilt kun je zelfs mutsjes bij ze kopen. De mannen heb ik nog niet betrapt op dit soort bezigheden maar zij gaan wel veel vissen en zijn verantwoordelijk voor het bakken van het vlees of vis op de BBQ.
Zelf voelen we ons nog geen pensionadas maar vragen onszelf wel af of in Europa inmiddels ook zo'n rondreizend gezelschap aan het ontstaan is. We kennen natuurlijk wel de overwinteraars in Zuid Europa, maar deze zitten volgens mij allemaal op een vaste plek.

De laatste paar dagen zijn we langs de kust langzaam verder naar het noorden getrokken. Ook in dit deel van QLD zijn niet heel veel verharde wegen. Het is wel bewoond gebied maar stadjes en dorpen liggen veel verder van elkaar af en daar tussenin is niet echt heel veel anders dan landschap. Het is hier behoorlijk vlak met af en toe een bergje. We zijn door gebieden gereden waar veel kolenmijnen zijn en ontzettend veel suikerriet. Zover als je kunt kijken zie je alleen maar suikerriet. Er is speciaal voor het vervoer van het suikerriet een aparte spoorbaan aangelegd. Het suikerriet wordt direct van het land in speciale wagons geladen en vervolgens naar de dichtstbijzijnde suikerriet fabriek vervoerd.

In onze trektocht langs de kust kwamen we ook in Bowen waar op het moment dat wij er waren een van de wedstrijden om het superboat championship gehouden werd.
Bij de toeristen informatie werden we hier al op gewezen en men wist ons te vertellen dat alle campings vol waren. Eigenwijs als we zijn wilden we dit natuurlijk zelf uitvinden. Bij de eerste camping die we aan deden konden we gelijk al terecht. Het was weliswaar de laatste plek maar voor ons voldeed het prima. Later bleek dat ook op andere campings nog wel een paar plekken vrij waren.
De training op zaterdag hadden we net gemist maar op zondag zijn we op tijd naar de haven gegaan om een mooi plekje te kunnen bemachtigen voor de wedstrijd.
Wat een ontzettende tegenvaller was dat. Er zouden 10 a 12 superboats mee doen, in werkelijkheid starten er 4 grote boten en 4 veel kleinere. Na 1,5 ronde hielden ze er mee op. Na ca 20 minuten was er een nieuwe start, nu waren het nog maar 3 grote en 3 kleine boten. Het onderlinge verschil tussen de boten was zo groot dat vanaf de start al duidelijk was in welke volgorde gefinishd zou gaan worden. Na 3 ronden was men al weer klaar. 's Middags zou nog een ronde gevaren worden maar die hebben we maar overgeslagen.
in plaats daarvan hebben we een mooie wandeling gemaakt van Horseshoe bay via Murray bay naar Rose bay en aan de andere kant van de heuvel, weer terug. Dit leverde weer prachtige uitzichten over de omgeving en met name Murray Bay was erg mooi. Hier kun je je op een tropisch onbewoond eiland wanen.
In het kader van de superboat races kon je ook een helicoptervlucht maken van 6 minuten voor 60 AUD. Na onze wandeling hoorde we een vrouw vertellen, die deze vlucht gemaakt had, waar zij allemaal overheen gevlogen was. Dit bleek precies het gebied te zijn dat wij hebben gewandeld.
Misschien iets minder spectaculair maar ik durf te wedden dat het net zo mooi of misschien wel mooier was.
Tijdens onze wandeling, waar toch ook nu weer een pittige klim in zat, kwamen we ook enkele pensionadas tegen. Gelukkig genieten ze dus niet alleen van de rust en gezelligheid op de camping maar zijn ze ook actief en genieten net als wij van de natuur!