Tasmanië - het begin van ons herstelprogramma

13 februari 2020 - Paper Beach, Australië

In Sydney hadden we 1,5u de tijd om over te stappen op onze vlucht naar Hobart. Op het moment dat we in Bangkok te horen kregen dat we eerst onze bagage op moesten halen, kregen we al het vermoeden dat we onze aansluitende vlucht niet zouden gaan halen. Daar bovenop kwam dat iemand in het vliegtuig griepverschijnselen had, ondanks de temperatuurscanners op het vliegveld van Bangkok. We mochten daarom het vliegtuig nog niet uit omdat eerst iemand van de Health Inspection deze persoon moest controleren. Gelukkig mochten we daarna allemaal naar buiten en tot nu toe hebben we geen bericht gehad, dus ik denk dat het wel goed zit. Overigens bizar dat je in Bangkok en in het vliegtuig veel mensen ziet met mondkapjes en zodra je hier in Australië bent niemand meer ziet met een mondkapje.

Bij het ophalen van onze bagage bleek dat er nog een vlucht uit Bangkok was aangekomen, en je raad het al, wij stonden bij de verkeerde band. Maar dat gold voor de meeste van onze medereizigers dus het zal niet helemaal aan ons gelegen hebben.

Lang verhaal kort, we misten onze aansluitende vlucht maar werden gelijk omgeboekt naar een vlucht via Melbourne. We zouden dan eerder aankomen in Hobart dan wachten op de rechtstreekse vlucht. Dat verliep allemaal vlotjes, totdat we de bagage op gingen halen. Eén van onze tassen was eigenwijs en miste in Sydney het vliegtuig, maar was inmiddels onderweg en zou over een kwartiertje landen.  Dus ook daar nog op gewacht en daarna eindelijk met de taxi naar ons hotel. Omdat we vanaf Bangkok niet meer geslapen hebben waren we inmiddels best wel moe en zijn we eerst maar gaan rusten. We hebben daardoor niet heel veel van de stad gezien omdat we de volgende dag de camper op konden halen. In Hobart werden we ons er wel van bewust dat Bangkok toch wel hectisch was. We hadden het daar niet zo door maar de rust hier is zo heerlijk!

Inmiddels zijn we al weer een week onderweg met de camper. Tasmanië is een erg mooi land met veel bergen/heuvels en bossen, maar heeft de afgelopen maanden ook wel veel last van de droogte. Gelukkig zijn hier geen bosbranden, maar je ziet aan alles dat het land droog is en iedereen wordt gevraagd zuinig met water om te gaan.

We zijn in het zuidoosten van Hobart begonnen en vervolgens via de Great Eastern Drive langs de oostkust richting het noorden gereden. Tasmanië is 1,5 keer NL maar bestaat voornamelijk uit nationale parken of Forrest Reserves. En bijna overal kun je gratis kamperen. Af en toe moeten we de accu's weer opladen en moeten we dus naar een gewone camping, maar deze hebben minder mooie plekken dan de gratis kampeerplaatsen.

Aan de oostkust is momenteel veel bewolking met regelmatig regen. We hebben daarom al een paar keer onze plannen aan moeten passen. En dat nog los van het feit dat ik waarschijnlijk toch ergens een virusje heb opgelopen want na een paar dagen heb ik een  nacht lang al kotstend doorgebracht en ook regelmatig op de wc gezeten. Het heeft 2 dagen geduurd om daar weer van bij te komen.

De temperatuurverschillen zijn ook erg groot op dit moment. We zitten nu ca. 30km boven Launceston, de 2e stad van Tasmanië en hier was het vandaag 28 graden terwijl we 2 dagen geleden nog 16 graden aan de oostkust hadden. Onze route wordt daarom vooral bepaald door de weerkaart. 

Een week onderweg en we zijn nog zoekende naar ons ritme. Om een voorbeeld te noemen, voordat we gaan rijden moet alles netjes opgeruimd zijn en de kastjes dicht. Het is al een paar keer gebeurd dat we hier niet helemaal scherp op waren, de eerste dag vloog de olijfolie al om de oren, gelukkig een plastic fles maar de dop hebben we nooit meer gevonden. Je zou denken dat je na deze kleine ravage we wel geleerd hebben, maar er is denk ik wel elke dag iets uit een niet afgesloten kast gevallen of een kastdeur opengeschoten. 

Het leven in de natuur is ook weer even wennen, gisteravond vlak voor het slapen gaan zag ik een grote spin op het plafond zitten, het formaat super grote huisspin, met lange poten. Gelukkig wisten we hem bij de 2e poging al te vangen en naar buiten te gooien. En leven spinnen niet altijd met z'n tweeën?  Ja hoor, deze wel, want 2 minuten later hadden we ook nr. 2 gevangen en naar buiten gewerkt. Met de gedachte dat we 5 jaar geleden buiten in swags geslapen hebben en toen ook niet wisten welke beesten er allemaal om ons heen kropen, hebben we ook nu maar gedacht, het zal wel. Appi sliep na 5 minuten en ook ik was gelukkig snel vertrokken.

De afgelopen 3 maanden zijn voor ons best heftig geweest, en nu in alle rust merk ik dat het bij mij toch ook wel behoorlijk wat impact heeft gehad. We gebruiken deze tijd dan ook echt om bij te komen en langzaam weer op te bouwen. Liepen we vorig jaar met gemak gemiddeld 15 a 20 km over de hele dag tijdens een vakantie. Nu doen we dat nog met de helft en in een rustig tempo. Maar gelukkig wel met een stijgende lijn. Langzaamaan bouwen we op naar meer, en ook de beklimmingen laten we niet achterwege. Het doel is om als we straks terug zijn met de Pasen (wat klinkt dat lekker ver weg hè?) weer helemaal terug te zijn op ons oude niveau.

Foto’s

6 Reacties

  1. Luis:
    13 februari 2020
    Heb je een foto van de Camper ??
    Luis
  2. Rinke en Ingrid:
    13 februari 2020
    De heenweg is dus aardig hobbelig verlopen :-( Nu dan de rust. Goed plan om het slechte weer te vermijden, ik ga dat volgende week proberen op de ski's. Veel plezier verder met de tocht en de huisdieren en geitjes van ons
  3. Joke:
    13 februari 2020
    Ziet er mooi uit.
    Veel plezier, uitrusten en genieten
  4. Jose Daalhuisen:
    13 februari 2020
    Leuk om te lezen Pauline
  5. Cor en Corrie:
    16 februari 2020
    Wat een verhaal. Maar goed, dat hebben jullie weer achter de rug. Nu vooruit kijken en genieten. 👩‍❤️‍👨
  6. Diana:
    18 februari 2020
    Heel mooi allemaal. Beterschap. Geniet ervan en rustig aan. Henri heeft ook maar 1 dag van zijn wintersport kunnen genieten. Eerste dag gevallen met waarschijnlijk, ( weten we donderdag) een scheurtje in de kruisbanden. Groetjes van ons.